verse zeekomkommer
vandaag de dag


ouwe zeekomkommer
October, 2014
September, 2013
September, 2012
August, 2012
July, 2012
September, 2010
March, 2010
December, 2009
November, 2009
October, 2009
September, 2009
August, 2009
July, 2009
May, 2009
April, 2009
February, 2009
January, 2009
December, 2008
November, 2008
October, 2008
September, 2008
August, 2008
July, 2008
June, 2008
May, 2008
April, 2008
March, 2008
February, 2008
January, 2008
December, 2007
November, 2007
October, 2007
September, 2007
August, 2007
July, 2007
June, 2007
May, 2007
April, 2007
March, 2007
February, 2007
January, 2007
December, 2006
November, 2006
October, 2006
September, 2006
August, 2006
July, 2006
June, 2006
May, 2006
April, 2006
March, 2006
February, 2006
January, 2006


stokouwe zeekomkommer
February, 2006
January, 2006
December, 2005
November, 2005
October, 2005
September, 2005
August, 2005
July, 2005
June, 2005
May, 2005
April, 2005
March, 2005
February, 2005
January, 2005
December, 2004
November, 2004
October, 2004
September, 2004
August, 2004
July, 2004
June, 2004
May, 2004
April, 2004
March, 2004
February, 2004
January, 2004
 
image

Zo, nou, ik geloof dat ik er nu wel ben.
Ja, ik was er al een week maar ik had het echt te druk met die draadjes hoor.
Ik zal d’r verder niet op ingaan.
Kreeg al van diverse kanten ongeduldige berichten dat ze wel es wat anders wilden dan die draadjes.
Tja.
Een zeekomkommer doet toch gewoon wat ze wil hoor.
Maar nu alles weer zo’n beetje vast zit kan ook het laatste virtuele draadje gedaan worden.
En dan ben ik er weer.

Overigens ga ik geen reisverhalen vertellen.
Denk ik.
Het leukste was natuurlijk toch mijn nieuwe neef.
Hij lachte ons bij aankomst al van verre toe.
Nog in zo’n leeftijd dattie dat tegen iedereen doet natuurlijk, maar het effect blijft.
Je voelt je bepaald welkom en uitverkoren.
Typisch is dat toch.
Hoe verguld mensen zijn met de lach van zo’n wurm.
Ik bedoel zoveel positieve aandacht als een baby krijgt, dat overkomt een mens nooit meer.
Alles en iedereen koert en kiert er tegen dat het een lieve lust is.
Jammer genoeg weet je daar later niks meer van.
Ik niet tenminste.
Mijn vroegste herinneringen zijn van de kleuterschool.
Nou, dan is de tijd van lalala en alles lief best al een beetje voorbij.
En de concurrentie is moordend natuurlijk.
Zeker dertig andere van die schattebollekes, en dan had je d’r van die meisjes bij met rose jurkjes, en kwikstaarten.
Nee, dan ik.
Klein onderdeurtje met kort haar waaraan je alleen aan het gebreide jurkje kon zien dat er sprake van een meisje moest zijn.

Maar ik had het over mijn neef.
Die, nog geen zes maanden oud, al probeert te kruipen en er nog aardig mee wegkomt ook.
Veelbelovend!
Hartveroverend!
En veel te ver weg….

 

 

 


| Anneke | 29-06-2008 | 15 reacties |




Vanmorgen om 6 uur wakker.
Kramp in mijn kuit.
Eruit gegaan.
Heel erg rustig en op mijn gemak de draadjes nog eens nagegaan.
Sommige losgeknipt, andere nog even niet losgeknipt, en ‘weet je, het belangrijkste draadje neem je mee in je hoofd’ gedacht.
Straks ga ik nog een poosje werken.
Eigenlijk heb ik al de hele week lolletjes in mijn buik en komt er van werken nauwelijks iets, maar goed.
Ook daar moeten de draadjes behoedzaam worden afgeknipt.
Zodat ik straks weet wat ik waar vast moet knopen.
En ik me weer snel weer thuis voel op het schip dat ons museum is.
Maar eerst hier nog even draadjes knippen.

(lees hier geluid van ferme knip)

Overal uit mij steken nu korte rode draadjes.
Ze kriebelen een beetje.
Best lekker eigenlijk…

 

 


| Anneke | 05-06-2008 | 12 reacties |