Afscheid #2.
De laatste dan. Maar niks geen poespas hoor.
Gewoon een plaatje en een praatje over koeien en koffie.
Dat was het dan: twee jaar mijn zus en ik.
Nu moet ik even naar de Hema. Sokken kopen. Want ik heb kouwe voeten.
Er zijn mensen die alleen sokken in koelcellen dragen. Of die met blote voeten in hun laarzen gaan. Nou. Ik niet hoor. Ik ben meer van het blote poten, koud zeil.
Een geniale song als je het mij vraagt. Vooral als het lekker landerig gezongen wordt. (Al herinner ik me geen blote voeten maar toch echt poten.) Uit bed zijn is niet erg. In bed zijn is ook niet erg. Maar die overgang, die breekt een mens op hè.
In de overgang tussen het een en het ander. De zomer en de herfst. De nacht en de dag, de ene en de andere gewoonte. Daar vallen de besluiten.
zeg ook 's wat
Ik dacht heel even dat je in ‘De Overgang’ zat, die iemand op de site van Neneh ooit zo leuk ‘De Ondergang’ noemde.
Had ik maar niet over verleppen moeten beginnen zeker :-)
Reactie van: zeekomkommer
Het blijft een tijdloos liedje omdat iedereen dat moment kent en zal blijven kennen.. brrr..
Dat zus en zo is toch werkelijk niet iets om mee te stoppen….....
Ze zijn leuk, die zussen :-)
wat leuk die tekst. wij zongen, en je blijft zingen, deze thuis. kejje nagaan komt ook nog regelmatig terug.
Dan wachten we maar zingend tot jullie er weer zijn, met blote voeten?
Toch vind ik je rookworstfoto mooier
Reactie van: Neslog
Doe mij maar sokken met voorgeweven tenen! .. ‘nee of toch maar niet eigenlijk alleen stiekem, toch’
Oh, ik zal ze echt missen, die zussen! Ik hoop dat er gauw een nieuw project komt; toevallig geen broers achter de hand ;-)?
en daar zijn de dromen;-)
ik heb ze nog niet allemaal gezien
dus heb er nog een paar over
als kadootjes om uit te pakken
Commenting is not available in this weblog entry.