 |
Verleden jaar heb ik heel veel op die plastic teenslippers gelopen,
die lopen echt lekker maar soms vind ik ze ook wel armoedig staan.
Toen zag ik deze staan!
Een soort teensandaal. Ik gelijk verliefd. Maar dat dingetje tussen
mijn tenen deed wel zeer, gelijk in de winkel al. Ik dapper, toch
gekocht en sus mezelf dat het wel zal wennen. Nu ben ik dus al een
paar dagen aan het oefenen. Nou de allereerste keer kreeg ik zowat
kramp en na 10 minuten lagen ze ergens in een hoek
Ik begin nu dus werkelijk te twijfelen, dadelijk wordt het nooit wat,
toch de volgende dag weer vrolijk de stoute schoenen aangetrokken.
Vandaag komt het joepie gevoel weer wat terug en loop al zeker twee
uur zonder helse pijnen op mijn mooie schoentjes.
|
|
|
Overal. Velden vol met gele bloemen. Lieve kleine witjes in de berm.
Boomgaarden met rose en witte bloesems. En alles even lente fris.
Het lijkt de reclame wel!
Maar terwijl ik overdag geniet van korte wandelingetjes en kleine
bloemetjes droom ik 's nachts van T.
Ik droom hem in alle maten. Met alle gezichten. Vaak in conflict,
tekortschietend, moeizaam.
De volgende dag zijn er weer bloemen. Paardebloemen bijvoorbeeld.
Zo mooi rond die pluizebollen zijn. Hoe effectief het zaad zich verspreidt.
Volmaakt systeem!
En dan later de lege knop, de ietwat gebutste vorm, de gaatjes erin.
Het lijkt een beetje geschoren, stoppelig. Of zou dat projectie zijn?
|
|
|
