Veruit het mooiste moment van het jaar was de dag dat T. om 6 uur 's
nachts thuiskwam van een uitzendklus in de haven.
Met de slaap in mijn ogen hoorde ik zijn enthousiaste verhalen aan.
Zo had ik hem in geen maanden gezien. Opgewonden en nieuwsgierig en
vol levenslust.
Nog geen week ervoor was zijn spreken zwarter dan 't ooit was. Zo ver
was hij afgedreven van de wereld en de mensen en de gewone dingen.
Maar de wereld had gewoon al die tijd om de hoek gelegen. En hij had
hem weer gevonden.
(klik)