Ineens heeft iedereen het over feestdagen. Ja, ik vind het best hoor. Ik doe wel mee.
Gezellig :-)
Speciaal voor vandaag is er Post uit Canada.
Twee afleveringen zelfs, want de vorige had ik niet eens aangekondigd.
Van verdriet word je vergeetachtig.
Echt.
Ik laat heel de tijd allerlei dingen aan of juist uit.
Boodschappen die ik wel afgerekend heb zitten niet in mijn tas.
Daarom moet ik vanavond feestrollade braden zonder croma.
En eieren heb ik ook al niet.

Voor jou ook mooie paasdagen gewenst. Ik hoop dat je nog aan boter geraakt en dat je niet al te verdrietig bent.

De connectie tussen verdriet en vergeetachtigheid is me ook opgevallen. Spullen waarvan je niet meer weet waar ze zijn. Een aangelaten koffiemachine. De afslag naar je huis die je verstrooid voorbij rijdt. Op je computer de weg naar een bestandje niet meer weten.
Improviseer ze, met die feestrollade.
Heb je geen olijfolie in huis? Of zonnebloemolie? En een teentje knoflook?

Leuke foto van jou en je chef de cuisine! :-)

wat dacht je van moedeloos bedenken dat je toch echt eens wat leuks met je dochter moet gaan doen, want het arme kind lijdt onder jouw verdriet, denk je. Je opent je fotomap en stuit op 168 foto’s van leuke dingen die je met haar gedaan hebt in de afgelopen twee weken. Dat gebeurde mij van de week.

Vieze overhempjes zijn niet zomaar wit te krijgen.

Het viel zeker nog niet mee om ze niet te laten bewegen…
(En dan bedoel ik niet je tenen!)

feestrollade ??? croma ???

Wees idd. maar blij met geen croma. En een goede slak behoeft geen zout. Morgen dan maar ergens eieren zoeken?
Een knuffel van de paashaas.

Praat mij niet van rollade’s…..ik kan geen rollade meer zien.

Slakken. Ik heb een tuin vol. Het tempo van het beestje past precies bij mijn tempo op het moment. Prima tempo.

Topzoon. Culinaire hapjes voor zijn moeder maken. Zo wens ik me mijn zoon ook als ie groter is.

Commenting is not available in this weblog entry.