1969 met door mijn moeder gemaakte gele overgooier (zo heetten die dingen toch?) 1965 op vankantie in Koningswinter blij met de feestelijke strooien hoed :-) 1967 vrijdagavond net uit bad en dan mocht je nog even op blijven voor chips en limonade (prik!) 1961 in de keuken bovenop het gasfornuis 1973  tussen theedoek en servet, zeiden ze dan, o dat haatte ik!
EN OOK
Kunst
8 weekly - cultuurhaard
Suds and Soda - notes on art
Trashlog - een opraper!
Artbbq - kunst op het net
Maanzicht - club van drie
Kunstbeeld - tijdschrift
Artnet - artdatabase
Meer - veel meer!
Onderwerpen
Post
.(JavaScript must be enabled to view this email address)

| TERUG |


Baas in eigen hoofd.

Hoe ze zich mixen. De dingen in je hoofd. Nu eens zit ik uren met ouwe academiespullen in mijn handen (al die plannen!), dan weer ben ik terug bij het eerste gesprek met mijn moeder dat ik me herinner. Een serieus gesprek, over dat ik binnenkort naar school ga en hoe dat zal zijn.
Ik dacht dat ik nu eindelijk bij mijn grote broers en zussen zou horen. Maar dat bleek een illusie. Ik moest nog jaren en jaren meedoen voor spek en bonen.

(‘An doet mee voor zoete koek’, heette het ook wel. Ik stelde me het voor als een beduimelde homp ontbijtkoek in combinatie met uitgebakken spekkies en bruine bonen. Nogal logisch dat niemand het lustte. Brrrr. Om het nog treuriger te maken, gevoel voor drama had ik altijd al, bedacht ik er ook nog een dikke laag rietsuikerstroop bij. Ik haatte het, die status van niet voor vol aan gezien worden. Dat je mee mocht doen, maar tegelijkertijd werd buitengesloten.)

Heel vaak denk ik aan T. toen hij klein was. Hoe zijn zachte ronde gezichtje veranderde in een lang smal mannengezicht. Alsof het uitgerekt is.
Gisteren in een soort halfslaap kwam het me voor dat dat verkeerd gegaan is. Dat iemand er uit alle macht aan heeft getrokken. Dat het trekken aan zijn hoofd niet goed geweest is. Dat zijn dan de fouten die ik gemaakt heb hè.

Gelukkig ben ik tegenwoordig eigen baas. Vannacht net zo lang geboetseerd tot alles weer in vorm was, en toen gebakken in mijn nieuwe oven. Ha!


| Anneke | 28-01-2005 |



zeg ook 's wat



Owwww wat een fijne foto. Wat een fijne foto! helemaal goed, maar dan ook echt helemaal. Ik wil meteen naar buiten om dingen te beleven.
En de Spijkenisserbrug, oef, wat waren bruggen mooi, he, vroeger.

Reactie van: sas



Jullie gaan toch wel door he? Met dat zusterproject? Het is zo leuk!

Reactie van: astrid



Mijn zus en ik is tamelijk briljant ja. MOET nog 100 jaar doorgaan!;-) (zeg odette, moet jij niet naar bed? ja, ik moet naar bed. nodig.)

Reactie van: odette



Ik geniet van die zussen! Maar een waarschuwing omtrent bruggen kan ik hier niet nalaten te geven: ga dit weekeind niet naar Rotterdam!! De havendagen zijn bezig; met show-helikopters en show-blusboten en overal oliebollenkramen en te veel volk bovenop de bruggen. Vanaf maandagmorgen zal alles weer in orde zijn.

Reactie van: duizendstra



P.S. Wat een gemene foto zeg.

Reactie van: duizendstra



oh die hema foto

Reactie van: zeppo



Ik volg jullie zussenproject altijd. Ik vind het erg leuk om te zien wat je er steeds weer van maakt. Hoe kom je toch steeds op de kreten waarover de foto moet gaan?

Reactie van: Chantal



Hoho, Duizendstra, die foto, dat is het leven zoals het is! (En soms is dat heel gemeen ja.)

De onderwerpen komen zomaar in ons op Chantal. Als een soort de la Tourette. We hebben elkaar aan de lijn, of in het echt en roepen dan ineens BRUG of FIETS. Waarna er heftig geknikt wordt. En dan gaan we weer verder met ons gesprek
;-)

Reactie van: zeekomkommer



Hmm… ik zit zelf ook nog steeds zo hoog op de stoel… ben niet zo lang weet je :-)

Reactie van: Joli(e)



It is quite gratifying to feel guilty if you haven’t done anything wrong: how nobel! Whereas it is rather hard and certainly depressing to admit guilt and to repent. by casino

Reactie van: online casino



Commenting is not available in this weblog entry.