Ziek.
Van de week kreeg ik een reactie via mijn website. Een email met maar één zin. “U bent lief” stond er. Daar schrok ik een beetje van. Niet dat ik niet lief ben, ik ben heel lief, maar dat is het hem nou juist.
In het dagelijkse ben ik natuurlijk gebonden aan mijn persoonlijkheid, maar hier zou ik die af kunnen schudden. Beschermd door mijn zeekomkommer-pak zou ik dingen kunnen zeggen die ik anders niet durf te zeggen. Ik zou felle kritiek kunnen uiten. Me krengerig gedragen. Tieren en vloeken.
Maar nee hoor. Zelfs hier ben ik een schatje.
Schrijf ik alleraardigste stukjes en probeer ik vrienden te worden met de reageerders. Ik ben bang dat het onverbeterlijk is: ik ben behaagziek.
zeg ook 's wat
och ja. Niet omwege het één of het ander, maar als toevallige passant, zie ik toch weing meer dan het in neonletters opblinkend: GEZELLIG verschijnen bij het lezen van omstaands op Zeekomkommer.
Bent u dan zo verbaasd omtrent zulks bericht? Een zucht naar aandacht en bevestiging, zus van de zus, of nee, zus van de andere zus, of toch niet de ene van de twee zussen?
Waar wil u eigenlijk naartoe, met dit bloggedoe? Méér, wellicht. Zus, en zo, een beetje. Of eigenlijk niet.
Ach, het zal mijn Belgische natuur wel zijn, die gezever gezever vindt.
Niet op letten hoor!
Bejje gek! Ga ik niet op letten hoor. Ik schrijf er alleen een stukje bij ;-) (zie boven)
Reactie van: Zeekomkommer
U bent weer lief.
En ik was het, die u berispte.
Je vraagt er om, dus ik permiteer me de vrijheid:
Tss. Klagen dat je te aardig gevonden wordt. Dat is wel heel triest narcistisch gedrag.
Groet
U ook de groeten Vryage, en u heeft natuurlijk gelijk, dit vraagt om erom, maar had u de knipoog dan niet gezien? ;-)
Reactie van: Zeekomkommer
Wat een alleraardigst logje… :-)
Great indebtedness does not make men grateful, but vengeful; and if a little charity is not forgotten, it turns into a gnawing worm. by online casino
Commenting is not available in this weblog entry.