<< Uit de klei. | TERUG | Controle. >>

Twee afspraakjes bij de bloemenkiosk.

M. en ik zijn allebei steeds weer even optimistisch gestemd als we enthousiast zijn. Dat is denk ik ook een van de redenen dat we met elkaar omgaan. Het zorgvuldig in stand houden van een soort geestdrift. Een behoefte aan dingen die niet grof zijn, of al te algemeen.

Toen we het station uitliepen verbaasden we ons over de grote stroom vrouwen waarin we meegevoerd werden.
Bij de ingang van de kerk, hoofdlocatie van het feest, (dat is dat optimisme hè, dat je dan denkt, ‘nou dat hoeft toch niet perse verschrikkelijk te zijn een textielfeest in een kerk?’) stond een rij.
Enfin. We betaalden een fiks bedrag om te worden toegelaten tot het paradijs voor vrouwen van zekere leeftijd. Het viel ons op dat we aan de jonge kant waren. Dat was wel een fijn bijkomstigheidje.

Onze verwachtingen waren gebaseerd op het tijdschrift van TextielPlus dat in woord en beeld de krenten uit de textielpap vist. Hier kregen we de volle brei. Fantastisch handwerk hoor daar niet van, maar voorspelbaar. Je zou d’r van gaan praten over experiment en onderzoek en brutaliteit enzo. (kejje nagaan, als ik iets te voorzichtig vind!)

In gedachten ga ik na of ik me nog iets herinner van het tentoongestelde. Is er iets blijven hangen? Het eerste wat me te binnen schiet is de gebreide boom van Sabijn Laterveer. Ondanks het tennisnet dat tussen vier pilaren gebonden was voor bevestiging van de takken - de boom is hol en moet met touwtjes aan het plafond gebonden worden - ondanks alle omgevingsruis een flinke krent.

Van het Breda’s Museum waar we nog geld voor bij moesten betalen - de oplichters - herinner ik me alleen dat het duister was en dat het er stonk (een katholiek museum volgens M.)
Nee wacht. Ik herinner me nog iets. Een presentatie van kleurige hoeden komt me ineens voor de geest. Kleurige hoeden ja, maar op een woud van ragebollen met voeten als Donald Duck. Elke subtiliteit die in de hoeden zat ging reddeloos ten onder. Zucht.

| Anneke | 19-03-2005 |

zeg ook 's wat

Ik heb zowel een wol- als latex- en graspol-allergie,
maar naar plaatjes kijken mag van de dokter.

Reactie van: Joli(e)

Die boom ziet er onder dat kerkdak fascinerend uit, maar zelfs met patroon krijg ik dat nooit maar dan ook nóóít voor elkaar.

Reactie van: henriette

toch mooi dat die boom gedoogd werd door de textielmaffia

Reactie van: sas

Ja, dat zou je haast denken: textielmaffia. En niet te vergeten, Anneke, die ijdeltuiterige kazuifels van de bisschop in het Breda’s museum! Jekkie. Mocht ik ooit gelovig worden, dan toch maar niet rooms, ondanks al hun plaatjes. Ik kan me gewoon niet aan de indruk onttrekken dat het onder al dat wollige paars vochtig wordt, na een tijdje.(Zo,rond de rulle ballen, pardon.) Brrrrr.

Reactie van: mv

Commenting is not available in this weblog entry.