<< komkommertijd | TERUG | we zijn d’r bijna >>

Herhaling 2: 10 oktober 2003.

N. en ik hebben een meningsverschil. Over een beeld op de Koperhof in Vaals: Monument voor oorlogsslachtoffers van Piet Killaars. Een op de rug liggende figuur. Brons, 1955. De stijl is bijna schetsmatig. De huid ruw afgewerkt. Maar er is iets geks. Hoofd en schouders van het beeld zweven zo’n 20 cm boven de ondergrond, de knieën licht gebogen, alsof de man in een eeuwige sit-up verankerd is.

Ik vind het een loeder. N. zegt dat ik arrogant ben. Volgens hem wordt het lijden verbeeld in de onmogelijke houding van de man. Maar mij overtuigt het niet. Ik kan me best voorstellen hoe pijnlijk de houding is. Maar ik zie het niet. Ik zie geen spanning in het lichaam noch een verkrampt gezicht. Eerder sereen.
Steeds als we er langskomen bakkeleien we erover. Maar we komen er niet uit. Kijkt u nou eens, hier en hier, wat vindt u d’r nou van?

| Anneke | 12-07-2004 |

zeg ook 's wat

Gevalletje van Rigo Mortis?

Reactie van: Judith

Ach, ieder zijn eigen mening over ‘kunst’ zullen we maar denken. Ik vind het een raar beeld, maar ja, dat is dan dus ook mijn mening. Verder wel een goede vakantie in het Limburgse?

Reactie van: Chantal

ik moet alleen aan buikspieren denken, en dat voel ik dan behoorlijk,
dus ja, het werkt wel voor mij
maar eh, da’s natuurlijk wel heel leuk voor de menschen van Vaals, dat jij er bent,
maar wanneer kom jij nou eens terug?

Reactie van: sas

Het doet mij in ieder geval heel erg aan Pompeij denken.

Reactie van: garfan

Ik krijg meteen overal kramp als ik ernaar kijk. Als dat de bedoeling is vind ik het wel een goed beeld.

Reactie van: eliane

Van die buikspieren en dan kramp was ook gelijk mijn 1-ste gedachte. Het gaat in elk geval niet tof met de man en dat zal de bedoeling dan wel weer zijn van een oorlogsmonument.

Reactie van: odette

Ik denk ook meteen aan gymles. Buikspieroefeningen.
Zo’n houding brengt wel een akelig gevoel teweeg. De volgende fase is dat hij met z’n kop op het beton knalt.

Het is te symbolisch en ik hou niet van symbolische kunst. Anders was ik wel godsdienstig gebleven.

Ik vind het ook een beeld van niks, maar een hele berg van dergelijke onaffe figuren en je hebt een monument voor Auschwitz.

Maar ja, het monument op de Dam is natuurlijk ook niks. Zeker niet met dat ‘zeeslangenproza’ (W.F. Hermans) erbij.

Reactie van: de P.

Omhoog proberen te komen, voor de laatste keer misschien, de handen gebald van de inspanning die dat al is, het hoofd te moe voor verkramping, te opgegeven misschien al, nog één keer iets zeggen, iets fluisteren, maar ook weg zijn, op weg zijn weg van hier.

Reactie van: zeppo

Het ene plaatje (tweede links) vind ik geen pose…. en als ik de rest bekijk krijg ik spierpijn…..

Maar om nu te zeggen dat het een loeder is….......

dat gaat me te ver…

*proest*

Ik vind ook niet alles mooi….. en gelukkig ben ik niet de enige

Reactie van: Neneh

Ik hou het op Loeder met een grote L. Prachtig gevonden. Niks meer aan doen.

Reactie van: cockie

Zestigerjarenkunst, wat mij betreft. Dus: krampachtig kunstig gedaan maar gedateerd.

Reactie van: Irene

brrr….
In ieder geval kan niemand er van zeggen “dat kan mijn zoontje van 4 ook”.
Ik heb niet eens een zoontje.
Gelukkig maar.

Reactie van: Joli(e)

‘t Is een momentopname van mijnheers dagelijkse ochtendgymnastiek. Alles dat de kunstenaar er meer mee had willen verbeelden is wat mij betreft falikant mislukt.

Reactie van: Ruben

Therefore something than which greater cannot be thought undoubtedly exists both in thought and in reality… And you, Lord God, are this being. by online casino games

Reactie van: online gambling

Commenting is not available in this weblog entry.