<< Boos. | TERUG | schrijfmachine >>

Over ZPZ’s* gesproken.

Buiten spelen deed je niet meer. Dus hingen we ‘s avonds rond. Het clubje kinderen bij mij uit de buurt. Tot die tijd had ik nooit last met ze gehad. We speelden, ruzieden, maakten het weer goed en speelden verder.
Maar nu was het spelen voorbij. Dat begreep ik sowieso al niet, dat spelen ineens niet meer mocht. Grote moeite had ik met wat ervoor in de plaats kwam. Het was een snoeven, meten en elkaar afzeiken. Ik begreep er niets van. Het kwetste me. Ik had er geen antwoord op.
Op een avond was er een beetje sullige jongen bij. Nou ja, in zo’n clubje ben je natuurlijk al gauw sullig: Hij had een bril en was nieuw. Dat was voldoende om hem flink in de zeik te nemen. En ik deed mee. Ow, wat was ik dapper. Ik die er meestal wat stilletjes bij stond. Ik lachte mee en zei gemene dingen.
‘s Nachts lag ik wakker. Wroeging. Spijt. Schaamte. Dat ik dat gedaan had! Daarna ging ik niet meer naar buiten om rond te hangen ‘s avonds. In plaats van om te gaan met de mensen waartoe je door de situatie veroordeeld bent, omdat ze nu eenmaal in je buurt wonen, koos ik voortaan mijn vrienden zelf uit. En die jongen werd er één van.

*ZPZ= zeer primitieve zijnsvorm

| Anneke | 07-05-2004 |

zeg ook 's wat

wie was die jongen? Robbie Beyk had geen bril.

Reactie van: rob

Het was een zeer bleke jongen met heel blond krulletjeshaar. Roel, of Rolf, dat weet ik niet meer.

Ik ging met hem om in mijn Twijfelaartijd, een periode die ik met succes heb weten te verdringen, zeg maar. Anders had ik zijn naam nog wel geweten…..

Reactie van: Zeekomkommer

Trouwens, de naam van Robbie Beijk doet wel het een en ander resoneren hier. Haha!

Ik dacht ik gooi hem even door de google, vond ik z’n broer!

Reactie van: Zeekomkommer

Commenting is not available in this weblog entry.