1969 met door mijn moeder gemaakte gele overgooier (zo heetten die dingen toch?) 1965 op vankantie in Koningswinter blij met de feestelijke strooien hoed :-) 1967 vrijdagavond net uit bad en dan mocht je nog even op blijven voor chips en limonade (prik!) 1961 in de keuken bovenop het gasfornuis 1973  tussen theedoek en servet, zeiden ze dan, o dat haatte ik!
EN OOK
Kunst
8 weekly - cultuurhaard
Suds and Soda - notes on art
Trashlog - een opraper!
Artbbq - kunst op het net
Maanzicht - club van drie
Kunstbeeld - tijdschrift
Artnet - artdatabase
Meer - veel meer!
Onderwerpen
Post
.(JavaScript must be enabled to view this email address)



Paasvraag

Spiegelei is maar een rare naam. Eigenlijk. Daar hadden we het over. Rare namen voor gebakken eieren, en hoe je je als kind daarover verwonderde. Nou, en dan was dat al gek, helemaal raar vond ik het dat de conducteur van de trein ook een spiegelei had. Dat staat me nog heel goed voor de geest. Dat ik dat las, en me afvroeg wat een treinconducteur nou met een gebakken ei op het station liep te doen.

“Ja, verdomd”, zei N. “die hadden vroeger zo’n spiegelei. Sinds wanneer zou dat eigenlijk afgeschaft zijn?”.
Want dat hebben ze een keer weggemoffeld natuurlijk, dat malle bordje. Misschien is er wel een staking geweest. Van boze conducteurs die niet meer voor gek wilden lopen met zo’n speelgoedding. Of misschien is het wel wegbezuinigd, mochten ze kiezen: de fluit of het bord. Tja, dan zou ik ook voor de fluit gekozen hebben. Dat is tenminste nog een gebaar, een soort kracht heeft dat. Opgebolde wangen, krachtige luchtstoot. Nee dan dat laffe bordje, straalt niks uit, je krijgt er alleen maar een lamme arm van. Hup, weg ermee! Maar wanneer?
Nou, wie het weet mag het zeggen…...


| Anneke | 10-04-2004 |



zeg ook 's wat



Sinds Bart Smit alle NS-eieren voor een gunstig prijsje kon opkopen en aan blije kindertjes verder verkocht?
Eigenlijk is spiegelei niet zo’n rare naam. Wel eens gekeken in een goed gebakken spiegelei? Precies, daarom!

Reactie van: jas



Dat is vast begin jaren tachtig geweest. Ik weet namelijk nog van die bordjes, van mijn eerste treinreis met mijn opa en oma naar Schiphol en dat was diep in de jaren zeventig. Toen ik eind jaren tachtig student werd en te pas en te onpas in de trein zat, waren ze verdwenen, die bordjes. Dus laten we het maar ergens in het midden houden.

Reactie van: sas



‘sunny side up’ van de engelsen vin’k ook wel een mooie! mooier zelfs!

Reactie van: peet



ja zo’n stukje leidt tot speurwerk - zie http://www.ns-reizigerscollectief.nl/vei_alg_kranten.html
Maar ik blijf mijn hoofd dan breken over de naamgeving - waarom spiegelei??? Tenminste, als het niet over een ei gaat! Wie heeft dat gedaan? Waarom? Misschien weer terug naar het spiegelei - kan een conducteur beter mee meppen dan met een fluitje om te voorkomen dat passagiers blauwe polsen krijgen. Officieel schijnt het apparaat een vertrekstaf te heten.

Reactie van: Monique



He Monique (ben jij het?), bedankt voor je waardevolle aanvulling op dit stukje! :-)

Reactie van: Zeekomkommer



ha, ja ik ben het - help je mee duimen dat de glazuur niet is gaan lopen en dat mijn werkstuk woensdag niet als een ‘verzopen kat’ uit de oven gebikt moet worden? (mmm, mooie tegenstellingen hierin )

Reactie van: Monique



Dat van dat spiegelei weet ik jammer genoeg ook niet. Ik weet nog wel over het verschil tussen Spanje en Portugal, dat was grappig. In Spanje stond op elk station een geüniformeerde meneer met een felrood vlaggetje de trein met gestrekte arm en stram in de houding door te seinen. En over de grens in Portugal kwamen omaatjes in bloemetjesschorten het perron opsloffen om vriendelijk te zwaaien met een verschoten (ooit) rood (geweest) vlaggetje. Leve de interrailkaart.

Reactie van: eliane



Het spiegelei moet dadelijk terug!

Reactie van: duizendstra



One of the symptoms of an approaching nervous breakdown is the belief that one’s work is terribly important. by online casino games

Reactie van: internet casino



Commenting is not available in this weblog entry.