Eigenlijk zou ik naar de museumnacht. Maar we konden geen kaartjes meer in de voorverkoop krijgen. Dat staat dan gelijk tegen hè. Zeul je de halve stad af verkopen ze overal nee. Nou dan niet.

Dus heb ik een oud uitje van stal gehaald. Naar het atelier van een glaskunstenaar.
We waren met mijn fotoclub van Flickr en we hebben er erg ongeneerd foto's lopen maken. In mijn eentje zou ik dat niet zo makkelijk gedaan hebben.

Die man, Bert Frijns, maakt grote vazen. Hele grote glazen vazen. Zo groot als babybaden. Minstens. Best mooi hoor.
Maar misschien waren ze te groot voor mij. Te mooi en te glimmend. Want ik was eigenlijk meer geinteresseerd in de dingen die niet mee mogen doen. De probeerseltjes en het afval enzo. Ik hou altijd wel van de dingen die per ongeluk gebeuren.

Op allerlei plaatsen in zijn atelier waren van die fijne kleine verzamelingetjes. Met prachtige tegenstellingen. Vierkant en rond. Glimmend en dof. Aan elkaar gesmolten stukken glas. Brokken van iets dat misschien kapot gevallen was.

Ik kon mijn hart ophalen daar.