<< Even weg | TERUG | Nachtrust >>

Ik ook. Maar ik zit in een enorme verlegenheidskramp. Bah. Ik voel me zoals die keer dat ik de deur dicht trok en plotseling besefte dat mijn sleutels in m’n andere jas zaten. En dat ik mijn hand door de brievenbus wurmde om te kijken of ik bij het touwtje kon komen om hem open te trekken. Maar daar kon ik natuurlijk niet bij. Nee. En ik kreeg ook met geen mogelijkheid mijn hand meer terug. Sta je daar. Met je hand klem in de brievenbus.
Hoe lang dat geduurd heeft weet ik niet. Maar op een gegeven moment wist ik me stukje bij beetje los te wriggelen. Ik ben al op de helft. Denk ik.

| Anneke | 20-01-2004 |

zeg ook 's wat

Voorzichtigheid geboden….. beter een hele hand en een half aardig stukje dan andersom…......

Wriggelen is ook een mooi woord waar ik het bestaan niet van wist.

Reactie van: Neneh

Heel aardig.

Reactie van: mIKe

Ik vind dat U dat heel mooi doet, stukjes schrijven over hoe U stukjes schrijft.

Reactie van: Inge

*wrijft over pijnlijk gezwollen hand en lacht*

Reactie van: anneke

Commenting is not available in this weblog entry.