die vent, die Descartes, die zei ik denk dus ik besta
nou, daar ben ik het helemaal niet mee eens
zeekomkommerfilosoof van de kouwe grond als ik ben
ik zeg: ik zwaai dus ik besta

want je bestaat pas als er iemand is om je bestaan waar te nemen
en in je denken is er zo iemand nooit zeker
voor hetzelfde geld verzin je die ander die je waarneemt

kijk maar naar het probleem van god

nee, dan heb ik het beter opgelost
rest mij alleen nog de kwestie van het terugzwaaien
dus als je zo vriendelijk wilt zijn…..

*zwaait terug*

*Wuif*

*Steek zijn arm op*

*Wappert* (met een witte zakdoek vol rode stippels)

*zwaaizwaai*

Joehoe! *zwaait*

*wuift koninklijk* (incl. hoofddeksel)

*maait woest met armen en springt op en neer* Tja, die subtiliteit van jou is een uitdaging voor mij!

George Berkeley: “Esse est percipi.”

*zwaait met vertraagde onderwaterzwaai*

En nu doen we een wave met z’n allen.

Ik ben niet zo uitbundig
‘k Neem daarom deftig en met het meeste respect
Mijn hoed even af
Inclusief klein buiginkje

Descartes vs. Zeekomkommer: Dat zijn twee manieren om in het leven te staan: in de ogen van anderen of in die van jezelf. Beide in extreme mate doorgevoerd leiden tot problemen.

@ allen
dank jullie wel, lieverds :-))

@ Laurent
extremisme leidt sowieso altijd tot problemen, wat er ook geextremeerd wordt

vind je het goed dat ik jouw bijdrage toch als een wuiven opvat?  ;-))

oh, ik ben te laat voor de wave!
dan deze: *zwaait met in elke hand een bonte zakdoek*
groetjes en liefs uit drenthe!

:) Karin Spaink zegt ‘ik schrijf, dus ik ben’, maar als je niet gelezen wordt werkt dat dus ook niet. Net het probleem van de vallende boom in det bos… Maar eh, *uitbundige zwaai!*

zwaaaaaaaaaaaaaaaaaiiiiiiiiiiiiiiiiii x pi

zwaai zwaai :o))

Zo mooi, zo hartverscheurend mooi.
Ik zwaai mijn armen uit mijn oksels, mocht het jou maar een heel klein beetje helpen.

@Anneke: als ik jou daar een pleziertje mee doe zwaai ik graag even naar je hoor :-)

ik ben een stille lezer, maar bij deze zwaai ik toch effekes in je richting :-)

Joehoe!

Zwaait ook!

En ziet nu pas dat je je hoofdletters bent verloren…

Wordt mooi in het Latijn: “fluctuo ergo sum”

En ook ik zwaai naar je.

~Wuif, wuif, wuif~

Heeee, hoi!!! *zwaait driftig en opvallend in haar oranje jas, Spock steekt ook zijn poot op*

Zwaai, wuif, zwaai, wuif

Ik zwaai, dus jij bestaat! Maar dat houdt mij vooralsnog in het ongewisse over mijn eigen bestaan…

moest toen ik dit liedje hoorde aan je denken. (ook al ken ik je verder niet.)

http://www.youtube.com/watch?v=buxrlFoZZUM&mode=related&search;=

wat een prachtige song, Karin, dankje

Ik werp je kushandjes toe!

Zie je dat zwaaiend handje vanachter de heuvels? Dahaaaaaag

Zwaaigeluiden!

Een joviale boerenzwaai vanuit de klei hier in de polder *wapper wapper*

kiekeboe *zwaait*

Deden mensen dat maar meer, zwaaien naar elkaar, zomaar op straat. Dat je omkijkt van ‘wie loopt daar achter mij dat diegene die daar zwaait er naar zwaait’, om er dan achter te komen dat je zelf de bezwaaide bent. Dan weet je pas dat je bestaat.

zzzwwaaaaaaaaaiiiiiii
zzzwwaaaaaaaaaiiiiiii

*ZWAAI*

wat een mooie lieve blog. ik zie je vandaag pas.

ik vroeg me af: besta je pas als anderen je bestaan bevestigen (door te zwaaien, door je te zien) of als je zelf je bestaan kunt bevestigen (door te schrijven, te lezen, te denken)?

Commenting is not available in this weblog entry.