Ken je dat gevoel van de laatste dag(en) van een
verblijf elders?
Hoe de uren wegtikken. En als je dit of dat nog wilt doen, dan
moet het nu?
Zo’n naderend afscheid verdikt je tijd.
De laatste keer dit, de laatste keer dat.
Nog een keer de stad in en nog een keer samen eten en dan heb
je het zo'n beetje gehad.
De dingen van de vakantieplek lijken inmiddels gewoon. Je kent
de namen van straten en wegen in de buurt van 'je' huis.
Je weet waar de groenten gekocht worden, waar de koffie gedronken.
De wandeling langs de rivier die sneller stroomt dan de Maas en
breder is.
Waar boomstammen drijven die je op een warme dag kunt ruiken.
Je kent het geluid van de garagedeur die opengaat als je broer thuiskomt.
Je broer die zo ver weg woont met zijn lieve vrouw en pracht van
een zoon. Maar die nu dicht bij zijn, warm en van vlees en van bloed.
Dit vind ik altijd het beste deel van een reis.
Als het afscheid al nakend is en onomkeerbaar.
De dingen en mensen dierbaarder.
