Maart 2010.
Zou ik nog lezers hebben?
Ooit waren het het er duizenden per week.
Ongelofelijk eigenlijk.

Een hele tijd geleden werd ik benaderd door een uitgever.
Ze had mijn weblog gelezen en werd geraakt door mijn brokjes tekst.
Stukjes over de dood.
Over hoe dat gaat met een mens van binnen als haar kind van de Euromast springt.
Of ik er voor papier over wilde schrijven, vroeg ze.

Dat wilde ik wel maar het lukte niet.
Ik schreef hier om het schrijven.
Om helder en gedecideerd te formuleren wat ik meemaakte.
Het op de een of andere manier onder controle, beheersbaar te houden.
Dat kon niet nog eens dunnetjes over.

Jammer natuurlijk.
Maar soms gaat het zo.

Nu is het maart 2010.
Mijn getrouwde vriend zal binnenkort ongetrouwd zijn.
En we hebben heel de tijd mot.
Van die nare bruine fladdermot.
Het gevoel van een nerveuze nachtvlinder in je gesloten hand.
Kwetsbaar is dat.

 

Jazeker! Kwetsbaarheid. Altijd lastig, maar een stukje van het leven waar we het mee moeten doen.

Wat mij betreft kan het blog zo gedrukt worden, uncut. Dunnetjes overdoen is natuurlijk gekkenwerk.
Wat de bruine nachtvlinders betreft, die bruinige flodder kun je zo wegblazen, hoop dat jullie dat gauw ontdekken!

:*

Deze lezer
is er nog.
RSS is geduldig.

hoi anneke,
ja je hebt nog lezers. ga door met je brokjes. het is werkelijk prachtig
groeten, Jaap

Ben er ook nog!

loslaten die vlinder…

anneke, het boek is er al. het staat hier. prachtig. tot tranen toe heb ik je weblog gelezen. ik blijf je volgen. je schrijft zo mooi.

Annepan,

Ga dooor!

wij zijn er altijd geweest
komen af en toe eens langswaaien. Want zeekomkommer ontpopt af en toe in ons hoofd.

Afgelopen week moest ik ineens weer aan je denken!

Oja. Ik lees. Absoluut. En je hoeft niet te schrijven, je logs kunnen rechtstreeks naar de uitgever. Eigenlijk doen….

Ben er ook nog. Toevallig vandaag weer eens gekeken :-)

leuk dat jullie er allemaal nog zijn!

ik ben er ook nog

wat heerlijk… (en mot mot)

Kom hier ook nog soms. Fijn dat er weer nieuwe dingen te lezen zijn!

Ik vond dat ik toch even moest zeggen dat ook ik er nog ben. En je prachtig vind schrijven.

En ik ben ook steeds blijven kijken of je er alweer was.Zeekomkommer, alleen die naam al mag niet weg.

Commenting is not available in this weblog entry.