Bijna een jaar later ging ik alleen naar de Euromast.
Het was aardig weer.
Een uitgaansavond.
Mensen liepen af en aan.
Soms in groepjes om gezellig in de Euromast te dineren.
Want zo gaat dat.
Er is niets dat wijst op het drama dat zich hier heeft afgespeeld.
Wie weet hoe vaak!
Ik zat op het stukje talud dat grenst aan de parkeervakken waar hij neer gekomen is.
Verweesd.

Ik luisterde naar het ieniemienie stukje stem dat ik op een filmpje op mijn telefoon heb staan.
Hij maakte een filmpje van mij en ik praat.
Dan zegt hij iets terug.
Mijn hart begint te bonzen.
Zijn stem klinkt zo vertrouwd.
Ik geef hem gelijk en hij vraagt of ik dat eens wil herhalen.
Als altijd heb ik te laat door dat hij me in de maling neemt.
Ik glimlach.

Ik luister er maar af en toe naar.
Het is een schat die je goed moet bewaken.
Alsof teveel blootstelling aan licht en lucht het zouden doen verteren.
Welgeteld zijn het maar dertien woorden.
Dertien brokjes concrete Thomas.

 

alle woorden die ik wil schrijven lijken bizar na jouw woorden….

Je hebt hoop ik toch wel, een kopie van die dertien concrete brokjes.

concreet - wat is dat eigenlijk. zijn alle abstracties die je in je hoofd hebt minder waard - of is dat eigenlijk het enige dat telt…

Je zit op zijn laatste plek. Je luistert naar zijn woorden. Je bent zijn moeder. Ook nu.

Zo mooi geschreven.

Wat dapper ook om terug te gaan.

Een klein venstertje waarme je naar een mooi moment in de tijd terug kunt gluren! Wees er maar heel zuinig op (zei hij volstrekt overbodig).

Fijn dat je er weer bent. Heb veel aan je gedacht.

Er zijn zoveel mensen dood die onmisbaar zijn. Thomas was dat ook, maar wist dat misschien niet zo goed. Nu is er alleen nog zijn afwezigheid, en die fokking Euromast.

Wat goed en fijn dat je het zo mooi in woorden kan omschrijven.

*

De beschrijving van Thomas’ dertien woorden maken mij sprakeloos. Fijn dat je weer hier bent.

Blij dat je er weer bent.
En dat je bent waar je lijkt te zijn.

Vraag me af of dat ene liedje wat ik je ooit stuurde nog is aangekomen.

Liefs.

Vreemd is dat en mooi hè, dat een stem zo indringend en zo dichtbij is, zo ‘live’ zeg maar.. 
heel anders dan een foto..

Commenting is not available in this weblog entry.