image

Het monument is ingepakt, het huis gesloten.
De tijd van stippen is voorbij.
Er is iets veranderd.
Alsof ik meer oog in oog sta met het verdriet.
De uitvluchtende handelingen zijn op.
Zo voelt het.

Maar ook dit: niet mijn hele hebben en houden kan in het teken van zijn tragische dood blijven staan.
Thomas moet nu in een andere vorm in mijn leven opgenomen worden.
De metafoor van de trein komt als geroepen.
De reis kan beginnen.
Op zoek naar nieuwe gewoonten die ik me aan kan meten,
andere plaatsen die ik thuis kan noemen.

Vandaag trok ik mijn gestippelde schoenen aan en ging op pad.


| Anneke | 09-07-2007 |


Dat noem ik nou re-te-stoer.

Reactie van: Cockie



En ik noem het keimoedig.

Reactie van: henriette



ik noem het: de goede weg…

Reactie van: roosje



Leuke route uitgestippeld? Blijven stappen met de stippen :)

Reactie van: Moniekie



Je schreef onlangs een paar keer dat je huilde. En ik dacht: wat fijn voor haar. Het verdriet is in beweging. En je kijkt al weer wat vooruit. Het zijn goede berichten.

Reactie van: Gerhard



Je bent zo sterk, ik ben benieuwd wat je allemaal tegenkomt op je reis. Je bent een levenskunstenaar in alle opzichten.

Reactie van: esther



Anneke, wat ben je mooi! Ga ervoor!

Reactie van: Maartje



Dat klinkt hoopvol, anneke.

Reactie van: karin



Hij zal soms dichterbij soms verderweg zijn.
Welke weg je ook gaat. Dus Ga!

Reactie van: Theo



Dappere stappers die schoenen van jouw

Reactie van: Mirre



De stippen worden stappen.

Reactie van: Mirjam



En wederom ben ik ontroerd.

Reactie van: Yukiko



Commenting is not available in this weblog entry.


.(JavaScript must be enabled to view this email address)