Het huis is dicht nu.
Letterlijk.
Er zijn van die ijzeren platen met gaatjes voor de deuren gezet.
Heel griezelig.
Maar ook precies zoals het is. Zoals ik me al maanden voel.
Dat er tussen hem en mij een ijzeren plaat met gaatjes geschroefd is.
En ik kan er niet meer bij, en er kan niets meer uit.

Het huis is een spookhuis geworden, en mijn kind een spookkind.
Regelmatig zie ik hem op straat.
Hij werkte langs de weg met van die oranje hesjes aan, je weet wel.
Altijd en overal wordt er aan de weg gewerkt.
Altijd is er wel een lange jonge gozer bij.
Slank.
Met een toekomst voor zich.

Vooral in de ochtend heb ik er last van.
Als het leven al in volle gang is, maar de dag nog open.
Mijn geest nog zwak na de slaap, waarin zijn bestaan gewoon maar doorgaat.
Levend of dood of allebei tegelijk.
Zoals dat gaat in dromen.

 

 

 

In je dromen zal hij er altijd zijn, en in het monument dat je voor hem gemaakt hebt. En jij maakt hem levend, zelfs nu hij dat niet meer is, voor al je lezers, dat vind ik zo knap.
Maar hem zelf niet meer hebben, je kind, dat lijkt me onverteerbaar.

Heb je gelezen en leef erg met je mee !

Dromen kunnen soms een beetje troosten. Soms.

Ik weet niet wat ik hier op kan zeggen behalve dat ik met je mee leef en het dapper vind hoe je hierover kunt denken en wilt begrijpen hoe dingen soms werken bij jezelf. Veel liefs.

je blijft het bijzonder verwoorden… dat is je kracht. Ook ‘s morgens vroeg

Ik wilde wat zeggen, maar Esther vond de juiste woorden en daar sluit ik me dan maar bij aan.

Een ijzeren plaat met gaatjes is ook een mooie metafoor, net als een glazen wand.

Je schrijft zo akelig mooi! Het is erg fijn dat je kennelijk niet in staat bent tot clichés - dat geeft me telkens weer een andere blik op de doden in mijn eigen leven. Het is een raar compliment, maar ik wil je er toch voor bedanken.

Dromen zijn rare dingen.

En hoe gaat het nu met je?
In het kader van oehoe, ik ben er nog.. :)

Je kan het wel en niet meer aanraken. En dat zorgt denk ik voor troost en verdriet tegelijk. Zoveel emoties verwikkeld in een ding.
Dromen maken zoveel echt en ook weer niet. Ik vind het nogal wat, Anneke. ...

Commenting is not available in this weblog entry.