Op de Vlaamse televisie zei iemand Ja dat is van hetzelfde laken een broek. Daar hoorde ik van op.

Ik weet niet beter dan dat het van hetzelfde laken een pak is. En nou blijkt dat ik daar zonder het eigenlijk helemaal te beseffen een beeld van een netjes opgevouwen pakketje bij heb.
Dat komt omdat ik bij laken altijd aan een wit beddelaken denk. Ook al weet ik best dat laken een bepaalde soort textiel is en een pak in dit verband dus een costuum moet zijn. Dat dat van die broek dus heel logisch is.
Maar als je nou zo een wit laken in je hoofd hebt krijg je in de Vlaamse versie ineens een heel raar soort beeld: een armoedige slappe witte broek gemaakt uit een oud laken.

En meteen sprongen de smartlappen me in het geheugen. Die van die kleine jongen die een broek kreeg uit moeders oude jas en daarmee geplaagd werd en die later in het liedje dood ging. Ach dat zong mijn moeder zo mooi!

Nou. Dat was het eigenlijk. Ik heb geen flauw idee waar dit stukje verder naar toe moet. Wat de clou zou moeten of kunnen zijn. Dat komt. Ik ben een beetje clouloos. Ik kan dat zo inene hebben hè. Heel vervelend is dat. En dan ook nog zo heet!

fijn voor je opoe!

je hoeft je er niet voor te schamen Anneke, wij hebben er allemaal last van.
maar dat levert wel weer leuke abstracte verhalen op!

Kan niet schelen.Hartstikke leuk log.
Clouloos of niet, dat is lood om oud ijzer.

In Gent heb je de lakenhal. Daar verhandelden ze vroegen lakense stoffen. Ja, ik vind het ook info van niks, maar ik wist niks beters.

Ah joh, die smartlappen zijn toch allemaal van hetzelfde laken een pak?

Zeker en vast, maar nu ben ik benieuwd naar de smartlap.

Vrij associeren heet dat. Heerlijk. Dat gebeurt gewoon als je een originele geest hebt. Dan kun je clouloos verhalen vertellen, mensen hangen toch wel aan je lippen.

kun je van pakken ook weer een laken maken?

Da’s een film, clouloos.

pyamabroek, stel ik me zo voor.

@Esther: juistem! Het andere uiterste is met man en macht vastklampen aan een onderwerp, omdat het daar nou eenmaal over moet gaan.

Het is veel leuker om ‘mee te gaan’ in iemands gedachtengang!

Een clou en warm weer zijn ook niet echt aan elkaar besteed..

geeft niks hoor
hier is het dagelijks leven wat clouloos
maar we ademen fijn door…

Commenting is not available in this weblog entry.