<< Nu niet. | TERUG | 18.12.05 - Mijn buik >>

Het blijft tobben :-)

Het was niet bijzonder, gewoon een klein zilverkleurig balletje. Met aanslag erop en bovenin zelfs wat zwartig. Maar wel een jaar of veertig oud. En nog uit de tijd dat ik het echt geweldig vond. Die boom in huis. De lichtjes, de kerstkransjes en de overvloed aan mandarijntjes.
Die bal die stond daarvoor. Mijmerdemijmer.

Zag je zo die glazen kandelaars en de speciale kerstloper op het salontafeltje.
Mijn vaders rode hoofd als hij de lichtjes aan het ontwarren was en wij aan zijn hoofd zeurden, Pa, wij willen ook meehelpen.
De walnoten die je zelf mocht kraken.
Het eten met z’n allen aan een feestelijk gedekte tafel en met kaarslicht.

Ik draaide me om en stootte tegen het plestik boompje aan. Ik hoorde het karakteristieke geluid van een vallende kerstbal. Ik hoefde niet eens te kijken. Ik wist het zo ook al. Het was die ene.

| Anneke | 16-12-2005 |

zeg ook 's wat

Ik mis je tene!

Reactie van: cockie

Wat jammer…

Reactie van: Petra

Ai! Altijd net die ene die je niet wilt missen..

Reactie van: esther

@ cockie:
maar je krijgt er knieën voor terug!

Reactie van: hansb

Plakken…??

Reactie van: Erwin

Balen!
Ik heb er ook nog een aantal uit mijn jeugd…hoop dat die het toch nog ff volhouden…

Reactie van: Sjiraffe

balen…. altijd die ene!

Reactie van: Neneh

Da’s balen.

Reactie van: Ellen

Aaaah wat zonde / sonde*

* doorhalen wat niet van toepassing is

Reactie van: Mirre

gelukkig blijven je herinneringen heel.
:-)

Reactie van: wies

had je maar geen plestik boom moeten gebruiken! oude ballen en plestik bomen verhouden zich niet goed, dat weet een kind.

Reactie van: hansb

ehm… oh ja: ‘alles van waarde is weerloos’

Reactie van: peet

Eén pluspuntje: je weerspiegeling in de kerstbal is fantastisch!

Reactie van: Irene van Dalen

Commenting is not available in this weblog entry.