<< phil again | TERUG | gek >>

Geïnspireerd door Cockie.

Juist ja! was de bijnaam van de plaatselijke drogist. Omdat hij dat steeds zei, bij elke zin zowat. We kwamen liever niet bij hem, want hij had geen geduld met kinderen die er een uur over deden om een stuiver te besteden. Als hij kans zag griste hij je stuiver uit je hand en gaf je zomaar wat. Volstrekt ongevoelig voor je verontwaardigde gepiep. Tssk.
Beter ging je naar de Vegé. Daar hadden ze achterin twee planken met losse snoep voor een stuiver. Je kon er uren over doen, wat je zou nemen, en je kon het zelf pakken. 

Net zo lang op een snoepje zuigen tot er nog maar een flintertje over was. En dan steeds die tongetjes naar buiten, om te laten zien hoe ver je was en of je niet vals speelde. Fijn was dat. Ik kocht net een rol mentos. Het lukte me pas met de nodige concentratie en aandacht om er 1 helemaal tot het eind toe op te zuigen. Bij het laatste snoepje. En nu ben ik een beetje misselijk.

| Anneke | 29-03-2004 |

zeg ook 's wat

:-) Juist ja!

Wij hadden een winkel van sinkel: de man verkocht werkelijk alles. En als je wegging maakte hij van het artikel dat je gekocht had een werkwoord, en zei dan b.v.: “En nu maar lekker pritten he?”  als je een pritstift gekocht had.

Nou, vul zelf maar in… :-)

Reactie van: cockie

Ik haalde altijd mijn tong open aan het laatste stukje flinterdunne fruitsnoepje!

Reactie van: yougo

Bij zuurtjes had je dat ja, en ook bij laurierballen.
Ow, moet ik ineens weer aan die lekkere laurierballen denken.

(3x raden wat er morgen op de boodschappenlijst staat.)

Reactie van: Zeekomkommer

Hij is ‘n bekend type, dan zeggen ze “juist ja”, dan weer “wat mag het zijn” of “kouder vandaag he?” Ze zijn commercielen, met ‘n kleine nering. Ze hebben niet de weg gekozen van het “flinke graaien”, maar de sluiproute van onderkruiperig ontfutselen.
Ik heb toch met ze te doen. Ze willen eigenlijk maar één ding, dat je zo snel mogelijk de deur weer uit bent, maar ze hebben je stuiver of tegenwoordig je eurotje eigenlijk keihard nodig. Ze moeten je aan de praat houden, de klant tevreden stellen. Maar ze willen eigenlijk rust en zijn vaak nogal verlegen. Daarom zeggen ze steeds ‘t zelfde, ze weten of durven niks te zeggen , want dat kan beledigend zijn. En dan wordt de klant boos en besteedt die z’n aalmoes ergens anders. Ze zitten gevangen in hun angst om hun inkomen en de “onvermijdelijke conversatie” met de klant. Dat “juist, ja” uiteindelijk het geld uit je handen griste en er dan maar wat snoep in stopte, was niet gewoon omdat hij het te lang vond duren, maar omdat hij er zo verlegen mee was…. Hij wierp zich eigenlijk op om de keuze voor jou te maken, omdat je er zelf niet uitkwam. En dan - natuurlijk - was je daarna de deur weer uit. Kon hij eindelijk zijn eigenlijke zelf weer zijn.

Reactie van: Dirruk

I would not live forever because we should not live forever, because if we were supposed to live forever then we would live forever, but we cannot live forever, which is why I would not live forever. by online blackjack

Reactie van: roulette

Commenting is not available in this weblog entry.