<< Arrangementen #02 | TERUG | Helden >>

Na mijn stukje van gisteren moest ik denken aan Idols. Dat die mensen eigenlijk net zo zijn als het kleutertje dat zo goed kon twisten. Alleen is hun publiek niet vertederd, eerder hardvochtig. Dat vind ik erg. Dat ze zo uitgelachen worden. Het is zo’n gemakkelijke vorm van vermaak. Ha, ha, moet je die halve zool zien.

En dan die zakkenvullers. Die lui die d’r nog aan verdienen ook. Maar ik geloof dat ik de wereld nooit zo goed snap. Want die zakkenvullers, dat schijnen nou juist de helden te zijn.

(Stukje van net weggehaald. Zelfde onderwerp andere toon. Het klonk te zijig. Ik ben helemaal niet zijig. Alleen het woord al. Brr.)

| Anneke | 15-01-2004 |

zeg ook 's wat

:-) Briljante tussen-haakjes-opmerking, die mij deed grinniken. Zeer aandoenlijk ook.

Reactie van: mIKe

U neemt me toch niet in de maling he? Met dat aandoenlijk! Ik moet trouwens steeds denken aan die man met schrijfangst waar u het over had.
Jammer dat ik dat niet heb gezien.
Op de een of andere manier weet ik het mezelf precies zo moeilijk te maken. Dat het proces van schrijven en schrappen zichtbaar is, bedoel ik. Alsof iedereen mee kan kijken.
Ik troost me maar met de gedachte dat het hier niet zo druk is.
(Als ik zo door ga zal het dat ook nooit worden natuurlijk, ha, ha.)

Reactie van: anneke

Nee, ignorance is bliss.
Of no blessing. Maar dat is niet hetzelfde. Ik ben nu eenmaal een taalmens. Maar een visueel mooi log.

Reactie van: Irene

Beter? :)

Reactie van: anneke

Commenting is not available in this weblog entry.